‘I bbalkùne

altra simpaticissima poesia del mio amico Michele Frattulino








Quanne vide ‘i bbalkùne kiìne de graste,
te sinde aìnd’o kòre n’allègrìje.
So’ pìkkule ğğiardìne aggrazzijàte e
vulèsse farle pùre ‘a kàsa mìje.

Ki è prubbitarije de nu tèrrazzìne,
se krèsce pùre l’arve d’i pìgne.
‘I fàce suzze, so’ tùtte na mesùre,
se mètte sotte, e gòde d’a frisckùre.

Da nùje so’ bèlli quatte apparikkiàte,
ma  kokkèùne nenn’eje kkiù kuràte.
Truvanneme pekkàse a kkorso Ròme,
vedìje ‘i tèrrazzìne tùtte ngòme.

Allòre addummannàje a nu krestijàne ,
pùre nu pòke pe kuriosità,
pekkè ‘a veğğetazziòne d’i bbalkùne,
‘a stèvene facènne nfracetà.

Decìje: - a  Ffoğğe, angòre nenn’ arrìve,
ma ‘a tasse p’i  bbalkùne, stàce ‘o stùdije.

Si  vuje affacciarte, pe nu pòke d’arije,

ğğià stàce abbasce, ‘u sìneke e l’erarije.

Assègnene  quanda  respìre  fàje
e mannene de prèsce ‘a  sfugliatèlle. 
C’amme skucciàte e hamme dìtte AVASTE!
Sparèssere  i  bbalkùne eppùre ‘i graste!