A Bbabbe Natàle

poesia di Michele Frattulino


‘Sta setuazziòne ‘a véde malamènde
pe tanda fatte kè stanne succedènne;
‘i timbe so’ kagnàte avèramènde
e nge riuscìme probbie kkiù addefènne.

Nzapìme manghe kume c’amma vèste;
si kiòve nevekéje o méne vinde,
nemmanghe assì putìme akkattà ‘a paste,
e tùtt’i jurne, ce fanne strènğe ‘a cinde.

Ki arrobbe a ddèstre e ki arrobb’a sinìstre;
ki se mbriàke e fìkke sotte ‘a ğğènde,
mennèzze e purkarìje nda tùtt’i pìzze,
ki skarcerèje fenànghe ‘i dèlinguènde.

Poikè ‘stu mùnne vàce a skatafasce,,
me so’ decìse a farte ‘a lèttèrìne,
t’a skrìve prèscia prèsce e t’a spedìsce,
‘a tènghe ‘a mmènde ğğià da stammatìne.

Karìsseme papà, papà Natàle,
demùstre avèramènde quande vàle!
A kki ha kausàte quèsta setuazziòne,
Falle fa sòtte aìnd’o kavezòne.

Mìttece ‘i sinze ngàpe a ‘sti krestiàne
kissà ‘a kapìscene e fanne akkaparréte.
Cèrte ce vònne jurne, settemàne,
ma ponn’akkumenzà ğğià da dumàne.

Reguarde a mmè, nde cèrke quàse ninde;
ğğià troppe eje quìlle kè hagghie addummannàte;
però assì puje, rialeme na cìnde:
“ quèlle kè tènghe eje troppa sbukakkiàte!!!! “