‘Nd’a kianghe a karnevàle

Altra bellissima poesia in dialetto foggiano di Michele Frattulino.

Ìnd’a kianghe na matìne,
na signòra ‘nguarnasciàte,
se fermàje ‘mbacce ‘a vetrìne
ammeranne ‘a suprussàte.

‘Po facìje ‘mbacce ‘o kianghire,
k’ere speretùse assàje:
“ skùse, quande vàce all’ette? “
- Respunnìje: dòpe d’i sètte!”.

‘A signòre s’avvambàje
e ‘ngassàje quèsta bbattùte;
repigghiannese ind’a nninde:
“ nen l’avéve màje sapùte! “

“Ma ‘u majàle, quande koste? “
- Vanne a cìnghe ‘i kustàtine,
ma ‘ndendìmece signò,
sckìtte si pìgghie nu kìne.

“ E ‘i fettìne de vetèlle? ”
- Ùnec’eure assì ‘i vulìte!
‘A signòre ‘u tremendàve,
pòke e spìsse gnuvulàve.

“ Troppe kare, no, nen bozze,
vogghie fa sckìtte nu bbròde! “
Senza fa manghe na mosse:
“ nèh uagliò, rumbece l’osse!”

‘U uagliòne svèlte svèlte,
sùbbete acchiappàje ‘a kurtèlle
e facìje ‘mbacc’a signòre:
“kkè rumbìme quèste o quèlle?”

‘A signòre rumanìje,
nen butéve kkiù parlà:
“ quìste è pacce, ‘mo m’accìde”
- e s’akkumenzàje a sckandà.

‘Nz’ere akkorte a poverèlle,
kè nu palme arréte a esse,
stéve n’ata vetrenèlle
kiéne d’osse e usserecèlle.

Malappéne s’avutàje,
kkumenzàje a pigghià fiàte:
“ Quìsti skèrze nen ze fanne!
Sìte probbie desgrazziàte! “

-Oğğe è l’ùteme de karnevàle;
mèh signò, facìme pàce;
pe ‘stu sckande k’è pigghiàte,
te riàle ‘sti kustàte.

E akkussì tùtta kundènde,
s’acciaffàje ‘u kuppetille,
ma daìnde ‘u sàje kkè stéve?
Sckìtte cìcce de vetille.