Poesia di Michele Frattulino
- Dìmme tatà, pekkè ‘o ğğiurnàle radie,
menduavene pòke e spìsse ‘i mazzètte?
Fossere mìke ‘i parinde d’a mazzòle?
N’hagghie probbie afferràte ‘stu kunğètte! “
- E’ krèsce fìgghie mìje, ‘mo ‘si stuzzàte;
quìlle kè pinze, eje tùtte n’ata kòse;
pùre assì u’ fa nu sèmblece stepètte,
purtroppe s’adda ònğe k’a mazzètte.
- Kum’eje tatà! Kundìnue a nen gapì!
Se mètte l’uglie sop’a pèzze?
- E no Pinùcce mìje, nenn’eje akkussi:
aspìtte, famm’akiùde apprìme ‘a rèzze.
- Pinù, si vuje sapè probbie ‘a vretà,
te dìke tùtte kòse kiàre kiàre;
Pe fategà e pe n’esse skunğiàte,
a cèrta ğğènde c’e’ allendà ‘i denàre.
- ‘Sta kòse fàce sckìfe avèramènde!
Me meravìglie! Kum’u fàje a permètte?
Si angappe a ki se pìgghie ‘sti denàre,
c’a rombe aìnd’e korne ‘sta mazzètte! “
Nessun commento:
Posta un commento